On the road again...

Eten weggooien... ik heb er een hekel aan. Dat is 1 en 2 ik probeer graag nieuwe dingen uit om zo mijn level hoog te houden in mijn hoofd. En 3 ik houd van verrassingen en dan kom ik toch tijd vaak uit bij mijn vertrouwde winkel @Jumbo hoogerheide.

Eerst wil ik nog even vertellen dat ik mijn moeder nu beter begrijp. Ze vond het best vaak een 'gedoe' om te bedenken wat we die dag weer aten en ik vind dat heel herkenbaar en ik denk namelijk nog veel meer mensen met mij. Waar ik voor probeer te zorgen is om een hoofdingrediënt te hebben. Wat ik dan dus doe bij 'onze' Jumbo is het 70% kortingsvak induiken. Ik vind het geweldig dat er op deze manier geen eten wordt weggegooid en ik hoef zelf voor een deel niet te bedenken wat we eten.

Zo lagen er o.a. 2 portobello's (Heerlijk!),  Ontbijtspek en raapstelen. Die laatste groente heb ik nog nooit op en gaat dan sowieso mee in mijn mandje. Ik creëer op deze manier dan altijd een nieuw gerecht voor onszelf.

Wat betreft de portobello's en de ontbijtspek die worden direct in m'n hoofd tot een gerechtje omgetoverd samen met de geitenkaas schijfjes die ik nog in m'n koelkast heb liggen. Heerlijk als voorafje. 

En zo ga ik dan vaak te werk.

Joris maakt spiezen van een mooi stuk longhaas, voor Jax zorgden we voor lekkere worstjes en als klap op de vuurpijl chocoladewafels. Iets wat een stukje jeugdsentiment is voor mij. Lopend door de straten van Oostende komt de geur van verse wafels je tegemoet. Nog nooit heb ik er eentje overgeslagen, kreeg deze altijd en genoot hier enorm van! Bedenk hier dan ook de daarop behorende chocolade, iets of wat warm. Mmmm, Geweldig!

Oke neem nu een suikerwafel uit de folie en leg deze op de bbq. Eenmaal rondom lekker warm leg ik in de vakjes stukjes melkchocolade van Tony's. De minivariant, gedeeld door vieren lenen zich perfect voor de vakjes in deze wafels... laat nu de wafel weer even geheel verwarmen, tot de chocolade is gesmolten....  

Ik nam een hap en even, heel even, liep ik daar weer door de gezellige straten van Oostende... ;)  De zeelucht klopte, maar toch waren we op een ander plekje, dichter bij huis en ook deze dag, dit moment, genoot ik ten top....

Vroeger kon ik 1001 dingen op een dag doen, was altijd de hort op en rust vinden thuis was er nauwelijks bij. Het was ook altijd een hekelpunt tussen Joris en mij. Ik wilde altijd weg en hij was altijd blij dat hij thuis was. Na mijn hersenvliesontsteking was ik veranderd. Ik wilde in m'n hoofd nog steeds heel graag weg maar dit ging niet meer. Ik moest dus thuisblijven en wonderbaarlijk vond ik hier uiteindelijk ook mijn rust, omdat ik vaak geen andere optie had, maar ik begreep Joris nu. Nu zit ik ook graag thuis met een zwembadje in de achtertuin. Het is goed zo. We hebben het fijn samen.

Joris is dus nooit zo van iets plannen of ondernemen en dat hij dan ook van plan was eens buitenshuis te gaan doen, vond ik in gedachte al heerlijk! Even ertussenuit,

Hij stelde voor om met zijn nieuw projectje, een oude VW transporter  naar het water te rijden inclusief bbq en alle benodigdheden. Ik had er zin in!

Ik hield hier van te voren rekening mee, iets extra's doen buiten mijn dagelijkse planning blijft een opgave en kan soms zorgen voor een terugval van o.a. vermoeidheid, overprikkeling of het deels kwijtraken van mijn spraak... Nu zorgde ik dat alles thuis klaarstond, Joris hielp me daarbij mee en zo hoefden we bij het strandje weinig meer te doen als alleen maar te genieten van het vuurtje en elkaar... en dat deden we.... samen herinneringen maken, samen zijn, voor elkaar zorgen... iets lievers doe ik niet. Mijn gezin is me alles en door hun de sta ik waar ik sta en heb ik de spirit om door te blijven gaan en van alles te genieten!

Het leven is zo mooi en dat zie ik, elke dag gelukkig weer ben ik meer dan eens dankbaar en daar geniet ik enorm van. Ik voel me heel gelukkig en vooral op momenten als deze.....

Ben bij elkaar, zorg voor elkaar...

#Letskeepthefireburning #Schrijvenvanuitjehart